BIOKEMIJSKE ANALIZE
REUMATOIDNI FAKTOR (RF)
Reumatoidni faktor (RF) – kada i zašto se mjeri? Biokemijja/analize/ reuma/reumatoidna stanja
Reumatoidni faktori antitijela su koja djeluju protiv antigenskih faktora na Fc fragmentu IgG-a. To su obično IgM antitijela, ali mogu biti i IgG, IgA ili IgE. Osjetljivost reumatoidnog faktora u reumatoidnom artritisu varira između 30% za populacijske studije i 70 – 80% za studije provedene u bolnicama, gdje je
bolest obično teža. Viši titri RF-a specifičniji su za dijagnozu reumatidnog artitisa i uobičajeniji u pacijenata koji imaju brzonapredujuće razaranje zglobova te u pacijenata s izvanzglobnim manifestacijama kao što su potkožni reumatski čvorovi. No RF je nespecifičan test i pozitivan RF zamijećen je u 1 – 5% zdrave populacije pri niskim titrima i u 15 – 20% starijih bolesnika s drugim kroničnim bolestima.
Pozitivan RF pojavljuje se i kod autoimunih reumatskih bolesti i kod nereumatskih stanja s varijabilnom učestalošću, npr. SLE-a, Sjögrenovog sindroma, subakutnog bakterijskog endokarditisa i drugih bakterijskih infekcija, infektivnog hepatitisa, kroničnih bolesti jetre, kroničnih aktivnih plućnih bolesti, parazitskih infekcija i virusnih infekcija.
Stanje u kome se prati vrijednost ovog parametra svakako je reumatoidni artritis. To je kronično oboljenje u kojem dolazi do upale , oticanja, bolnosti, ukrućenosti i gubitka funkcije zglobova.
Uzrok za nastanak reumatoidnog artritisa je kombinacija nekoliko čimbenika, među kojima su abnormalni autoimuni odgovor, genetska predispozicija te virusna ili bakterijska infekcija.
U slučajevima sumnje na ovo stanje, liječnici obično traže uvid u rezultate testova kojima se potvrđuje reuma (RF, ASO), sedimantaciju eritocita, CRP.
Normalnim nalazom reuma faktora smatraju se vrijenosti do 8 IU/mL.